Realizations- Saturday Session

Kumusta?

Di ako masyadong okie ngayon, sunod sunod kase problema dumating sa akin, sa family, sa work, sa mga kaibigan, isama na rin natin ang usapang pinansyal. kalusugan at kung anu-ano pa. Favorite kase ako ni Lord, kaya sabi nya sa kin, "Anak, isang bagsakan na lang problema mo, after nito okie kana". hehehe
Syempre hindi ganun yun,pero sana pwedeng ganun nuh. Per kung titingnan parang ang tagalko na rin hindi umiyak, hindi nagkaruon ng problema, siguro nabasa na ni Lord na medyo wala akong masyadong challenges na binibigay sa akin at parati na lang akong naka idle kaya ngayon heto buhos ang ginawa nya.

Sabi nga ng kaibigan ko, ganun daw talaga. hehehe.. nakakamiss din daw kase ang mga times na ganito, hmmmm... kung pwede lang sabihinko sa kanya kung ikaw kaya asa kalagayan ko ngayon, sasabihin mo rin kaya na nakakamiss ang mga times na ganito?

Ang dami kong natutunan ngayong week na'to, at higit sa lahat madami din akong iyak na naiiyak. Ang hirap eh, lalo na pag usapan pampamilya. Siguroikaw din,pag pamilyamo ang pinag uusapan, hindi mo mapipigilangmaging emosyonal, hindi mo mapipigilang hindi masaktan, hindi mo mapipigilan ang iyong sarili upang magsa walang bahala na lang. Sabi ko nga, kantihin na lang ako, as in ako na lang, wag lang ang pamilya ko, kase higit sa lahat sila ang pinakaimportateng bagay para sa akin dito sa mundo. Gaano man kagulo ang pamilya mo, may mga hindi pagkakaunawaan pero sa huli sila pa rin ang tatakbuhan  mo once na kailangan mo ng tulong. Sila pa rin ang tatawagin mo kapag nagkasakit ka at higit sa lahat sila ang una mong gustong pag alayan ng tagumpay na iyong makukuha.

Ganun kahalaga ang pamilya.            


This week, pinaka mahalagang bagay na natutunan ko ay ang pagpapahalaga sa word na tiwala. Para mas clear tiwala sa kaibigan. Hindi ko talaga ineexpect na ang tinuturing kong kaibigan ang syang magdadala sa akin ng kapahamakan. Hiast... Erase... Sobra naman term yun, ganito,minsan kase  akala natin mga true yung kaibigan natin, pinakakatiwalaan natin sila, pahahalagahan natin yung tiwala na yun, panghahawakan, pero masakit kapag nalaman mong kaibigan mo pero hindi ka pala tinuturing na kaibigan dahil sa huli ipapahamak ka din pala.

Betrayal.

Totoo pala si Hudas.

At masakit, dahil sa taong tulad kong madaling magtiwala, nagiging harang yun para sa susunod magiging mahirap akong magtiwala sa mga tao. Tama din pero ang kasabihan, na kung gusto mong malaman kung mapagkakatiwalaan ang tao, kailangan mo munang magtiwala sa kanya. Kapag positive ang result eh di maganda, kung negative naman at least natuto ka.

Tiwala.

Na minsan nabali ko na. Sising-sisi talaga ako. Dahil sa pagkakamali ko, dahil minsan din akong pinagtiwalaan pero binali ko naman. I feel guilty talaga, at nagsisisi ako bakit ko ginawa yun.  Pero ngyari na, everybody deserves second chances naman, kelangan lang itama ang lahat ng pagkakamali. Kelangan lang matuto sa mga pagkakamali, at ang mahalaga maging maingat sa pagpili ng mga kaibigan.

Next week pala, magboboard na ko, hindi po board exam,  boarding house ang tinutukoy ko. For the first time mapapalayo na ko sa pamilya ko. Honestly ayoko naman talaga, pero I have my reasons kung bakit ko ito gagawin. Para ito sa sarili ko, para mapatunayan ko na kaya ko din tumayo sa sarili kong paa. Tsaka isa pa, laki din ng matitipid ko kapag mas malapit yung titirahan ko sa work ko. Ganito pala nuh, kapag nagwowork ka na, every single penny na nagagastos mo it counts. Halos dina ko makabili ng sarili kong gamit, kung kailan nakapagtrabaho na ko, dun pa yung parang halos evryday gipit ako. Isa pa, kahit may sakit ka,papasok ka, kase sayang yung araw, samantalang nung college ako,papasok lang ako kung kelan ko gusto, pero syempre hindi namn ako ganun, regular naman akong pumapasok except lang kung Statistic class ko. Ngayon kahit nilalagnat ako, kahit bumabagyo hala, pasok pa din ako. Kase pinanghihinayanga ko yung araw na hindi papatak ang metro, sayang din kase yun.

Binabasa ko din pala yung Tuesdays with Morrie ni Mitch Albom, nice yung book. Its a story of a student and a professor, yung professor me sakit sya and anytime isa bout to die, but he made his remaining days a meaningful one by becoming interested in people. Tapos yung student nya before kase nafeature yung professor sa TV, pinuntahan nya, tapos ayun, every Tuesdays dumadalaw sya dun sa professor nya and with those sessions ang dami nyang natutunan. Shorcut lang yun sinabi ko syempre, Basahin nyo din yung book,  madami kayong matututunan about life.

Tapos.....

Hindi din natuloy ang plano kong Balungao Adventure, pano naman kase, two straight Fridays na na me bagyo. Syempre iisipin ko din yung safety ng mga kasama ko tsaka malamang nman sa hindi, hindi din sila mageenjoy if ever umuulan ata pupunta kami dun. Maybe next time, kaso baka matalagan pa.


Hindi ko pa malalagyan ng continuation yung poste kong para kay Bob Ong. Wala kaseng oras tsaka sabi ko nga diba daming touble dumating, naalala ko din, meron din pala akong sinusulat na story, hahaha comedy romance ang theme. Kaso hindi ko pa din sya tapos, tsaka asa office yung file ko na yun, hindi ko kase nasend sa email ko, kaya ipopost ko na lang yun next week.

Ayun lang naman gusto kong ishare today,  wala na so far, siguro next week nalang ulit ako makakpag post.

Have a nice week end!