Ngarag- Ang nakakapagod na Linggo ni Super Anne

Saturday na naman….

 

Anong meron?

 

Daming realizations, kung anu-ano, kung sino-sino at kung alin-alin,

 

Aalis na pala yung kaibigan ko bukas, ni wala man lang akong napadala or nagawa for her. Ano ba naman akong klaseng kaibigan?

Hehehe.. Pero for sure maiintindihan naman nya yun, positive naman akong Oo maiintindihan nya.

 

These past few days dami kong narerealize ulit, minsan gusto kong iuntog ang sarili ko lalo na kapag mga times na parang on float ako.

Go lang go with the flow. Kapag hindi ko mapanindigan ang mga decisions ko at kapag feeling ko sobra na ako ngiisip sa mga bagay bagay.

Oo ako kase yung tipong pabago-bago ng isip. Walang fixed na desisyon, madalas nadadala sa emosyon. Minsan gusto kong maging manhid, yung

tipong di ko kailangan intindihin ang mga bagay bagay, yung tipong uunahin ko din ang sarili ko, kaso mahirap. Ang hirap.

Hindi naman kase ako pinanganak na makasarili, hanggat maari tinitimbang ko ang lahat ng situasyon, may mahihirapan ba kung gagawin ko to, may matutuwa ba kung

mapagbibigyan ko to... ??

 

Anyways...

 

Ayun.. ganun ako magisip.

 

May isang tao pa lang naalala ko this week. Si First love, hahaha tagal na nun, kaya siguro kung magkikita lang kami ng taong yun, pagtatawanan lang namin

Kung ano yung mga pinaggagawa namin dati. First love, Puppy love whatever you call it. Nasan na kaya sya ngayon nuh? Bigla na lang kaseng nawala yung taong yun, last time

Kaming nagkaroon ng communication eh last January. Okie naman eh, kaso narealized ko lang dami namin pagkakaiba.. nagmatured na kami siguro both or sya lang. Ewan ko din..

Asan na kaya sya ngayon? Tsaka bakit ko pa sya naiisip eh dapat naerase na sya, malay ko kung may girlfriend na ba yun or asawa. Ewan ko, Malay ko.

Hindi naman ako umaasa nuh, at wala naman na akong dapat asahan. Dahil in the first place it was 10 years since ata. Pero bakit ganun, he can’t be forgotten. Masaya naman ako. Masaya naman ako sa kung anong love life meron ako ngayon, pero minsan napapaisip pa rin ako, sya kaya? Kumusta na sya?

Haist teka, mabait lang sigurong tao yun, kaya mahirap kalimutan, tska syempre kaibigan mo, madali mo bang makakalimutan ang kaibigan mo. Diba kahit papano, kahit gaano katagal ang panahon, yung mga memories ninyo, mga pinagsamahan andyan lang yan, di yan nawawala.

 

Speaking of kaibigan.

 

Remember my last post, na I felt like I have been betrayed by a friend?

 

Naku, naguusap na kami ngayon, ewan ko. I just dont want her to feel uncomfortable. Ayoko lang din siguro mawala yung friendship so kahit na ganun ang nangyari,

I am willing to give her a second chance. Second chance.

Oo, second chance, pero this time, with a lesson learned. Hindi naman sa hindi ko sya pinagkakatiwalaan. Ayoko na lang na magsabi sa  kanya ng kung anu man dahil

Sabi ko nga natuto na ko. Mahirap na, siguro in time, kapag napatunayan ko ng mapag kakatiwalaan ko sya ulit baka pwede na. It takes time I guess.

 

Tapos ko na pala basahin ang Tuesdays with Morrie, Maganda ang ending, syempre namatay yung professor, para pala sa professor nya yung book at yun pala yung final thesis ni Mitch sa Professor nyang si Morrie. May prof ba kayong ganun? Yung hindi mo lang Professor pero parang barkada, tatay, coach yung ganun, yung pinaka close mo na hindi ka mahihiyang magopen up sa kanya? Ako, sa kasamaang palad wala eh. Pero may Mentor ako nuon, na mahirap ng hagilapin ngayon, Si Kuya Kaloy.

 

 

Ooopppps lampas na ko sa Boundaries ko, sabi ko never name names. Hihihi. Kaso eto naman ako, Pero si Kuya Kaloy talaga, mabait syang tao, tinuturing ko syang Ama, Kuya, Barkada, at Coach sa buhay dati. Inaadmire ko sya kase hindi sya mahirap makitungo sa mga tao. Mr. Congeniality ‘ika nga. Pano ko ba sya nakilala? Naging Boss ko sya sa First Job ko, hindi naman seriosong trabaho, pero kase I have worked as a cashier sa isang water refilling station before. Siguro mga one year din, naku! Kapag kinuwento ko pa sa inyo haist maloloka na kayo. Pero I’ll spare another post for that.

 

So ayun dun ko sya nakilala, kahit madalas, inuuto nya ko para magwalis sa  likod ng water station namin, nagpapa uto naman ako

Kase ang totoo nyan gustong gusto kong marinig ang mga moral lesson nya sa pamilya, sa pakikipag halubilo sa mga tao, sa pagiging kaibigigan.

Tapos ililibre nya ako ng tokneneng, uupo sa harap ng shop at magkwekwentuhan ulit. Trabaho, Pamilya, Pangarap. Minsan sabi nya sa akin, “Ayoko na isang araw

Kapag magkakasaluboong tayo, iiwasan mo ko, dahil sasabihn mo sa aking, Oh ayang tao na yan, isa yan sa nakapag pasakit ng kalooban ko”.

 

Tama nga naman, as much as possible sa lahat ng tao natin nakikilala we want to leave a good impression diba?  Ayaw naman natin na magkakaroon tayo ng samaan ng loob tapos

Kapag makikita mo yung tao na yun iiwasan mo sya at sasabihan ng masamang bagay. Kaya ayun din siguro reason kung bakit binigyan ko ng second chance siiiiiiiiiiiiiiiiii……..

Secret….

 

Ahihihi… baka naman magalit pa yun pag sinabi ko ang panagalan nya. Hayun, next topic, remember din yung moving out drama ko? Hahaha muntikan ng magkatotoo, kung kalian napapayag ko na silang lumipat ako at magboarding house tsaka naman biglang nagbago ang decision ko the last minute. Naiinis tuloy ako, pero hindi rin eh, dahil Masaya ako sa final decision ko. Hindi naman kase matutumbasan ng 500pesos na matitipid ko yung saya na makikita ko ang pamilya ko sa araw araw na uuwi ako, at hindi ko rin maaayos ang problema ko kung patuloy ko lang tatakbuhan ang mga problema. Kaya mas maganda kung haharapin natin ang mga problema, though may mga times na gusto nating mag siesta just to temporarily breathed out, siguro yun yung gusto kong gawin pero iba yung pagkakainterpret ko, haist.

Lesson learned? Huwag gagawa ng decision when your extremely emotional. Mahirap, you might end up with big regrets. As much as possible dapat you keep a cool mind kapag may mga stressful situations. Tapos sa last minute ka magdecide para sure shot na napag isipan mo nga ng maigi ang decisions mo. Hindi naman kita binebrain wash at lam ko din na If you were on my shoes you’ll do the same, sa akin lang naman ay paalala. Reminder, Paalala

 

Malapit ng matapos to’ heheheeh pano ba naman kase sinusulit ko na kase isang Linggo din akong hindi nakapag post dito at isang Linggo ulit akong hindi makakapag post kaya ayun.

 

Nagtitipid na din ako, You won’t believe it. Six months na akong nagwowork pero wala akong naiipon, ni hindi ko nga lam kung san ko dinadala yung mga pera ko, pero keri lang, eh kase naman dahil sa work ko nabayadan ko ang graduation fee ko at napagawa ko yung laptop ko, ano kayang next project ko? Wala naman sa ngayon, pero aiming ako na sana by end of December magka business ako. Kahit simple business lang, iisipin ko pa, kaya dapat magipon talaga ako. Yun ang aim ko lang talaga sa ngayon. Ayun na nga, You wont believed it, pero ang ginawa ko binukod bukod ko na sa different wallets yung mga expenses ko for the whole week. Hehehe Like at this wallet, para yan sa fare ko, the other one sa food expense ko and the other one, yun yung mga extra extra ko lang, lets see if this will work, Pinahiram ko din muna yung budget ko for the next next week syempre para sure na na hindi ko magastos, mahirap na. hihihi

So ayun baka kase need mo din ng tips kung paano makaipon, Ill let you know if it will work out. Hahaha pero so far, yes it works for me.

 

Hmmm.. ayan na muna for now. Next week again.